Dag 7 : Kirkenes & Murmansk | 27-6-19

Into the unknown.

Op het laatste moment toch gekozen voor de onderste route (in grijs)

Om 7 uur ging de wekker. Was het nog steeds licht, de batterij weer vol en schijnt zowaar de zon. Klaar voor de rit naar Kirkenes om te laden voor Murmansk.

Ready to roll.

Maar eerst nog ff het filmpje van Hammerfest. Hard aan gewerkt de afgelopen dagen dus succes gegarandeerd.

Uh, en nu ?

Met de volle batterij kunnen we Kirkenes wel halen maar alleen als we langzaam rijden. Dit was verwacht want we moeten nog laden Lakselv. 

Ook goeiemorgen ! Medeweggebruiker :-/

Eindeloze wegen met wezenloos veel bomen.

Laden in Lakselv met dank aan de firma FeFo die gratis laden aanbied. Het kaartje konden we halen bij de Circle-K aan de overkant van de weg.

De GoPro aan het achterraam gemonteerd voor een ander perspectief.

De art-director controleert of het beeld een beetje OK is.

Zouden het Ake en Gisli weer zijn ? :-) 

Dan volgt er een schier eindeloze rit door bomen, bossen, bomen en bossen. Uren lang ongeveer hetzelfde zicht. Daar valt verder weinig over te zeggen dan dat het lang, heel lang en ongezellig eentonig was. Vin was ook geen afleiding wat die lag of te slapen of had de koptelefoon op.

Do I need to say more ?

En dat dan honderden kilometers. Begrijp best waarom hier weinig mensen wonen.

Kirkenes in zicht.

Voor als je niet helemaal zeker bent waar je je bevindt :-)

Gratis laden ! 

Op naar het hotel voor een koffie.

Uitzicht vanuit de lounge van het hotel waar we neer waren gestreken.

Na 3 uur en 50 minuten zaten we op 80% en hebben we de motor gestart. Op naar de grens.

Het eerste probleem diende zich echter aan.

Uh, Elon ?  De E105 !!  Een echt WTF-momentje

Huh ??? Is dit Tesla of zijn dit de Russen. Maar goed verder moesten we. Maar hopen dat we mobiele data hadden in Rusland.

Het grijze gebouwen complex is de Russian Border Control Compound :-)

Norwegian border control. 3 minuten in de rij achter wat russen. 2 minuten babbel over de terugweg via Raja-Jooseppi en de kwaliteit van de weg en we waren op weg naar de Russische inspectie.

Daar hebben we geen foto's van. Durfde we niet aan. Serieuze mannen met indrukwekkende uniformen, honden en slagbomen. Het echt werk zeg maar.

Uitstappen, kantoor binnen en papieren invullen. Het leek de ambassade wel. Met 1 groot verschil. Ze spraken bijna geen engels. De eerste controle was door een echte door de komosol geverfde Russin, zeg maar. Dit was niet goed dus terug naar de wachtruimte. En het is me daar een onoogelijk klein papiertje. Met zomogelijk nog kleinere vakjes om in te vullen. Je vraagt je af wie het leest (kan lezen) en wat ze er dan van maken. 

Gelukkig was Vin mee want zelfs met leesbril een uitdaging.

En opnieuw achteraan sluiten natuurlijk.

Waar zijn de autopapieren ? Oeps. Snel gehaald en weer in de rij :-) Blijven lachen natuurlijk. Uiteindelijk liet ze de stempel vallen en moest ik weg.

Dan het volgende loket. Nog meer papieren overleggen. Weer meer papierwerk invullen.

Dat afgerond hebbend naar buiten. Open this, open this MISTER.
Klep open, deur open.

Wat is dat ? Wijzend op mijn toilettasje. Open Mister.
Ondertussen liep er een hond rond te snuffelen. 

De inhoud van mijn toilettas werd uitgebreid bestudeerd onder het mompelen van 'problem mister, problem'. Hetgeen niet bemoedigend was. Alles weer terug in de auto en naar een aparte plek want de lijn achter ons begon alle aardige vormen aan te nemen. Zelfs voor Russische maatstaven.

We moesten in de auto blijven zitten en ik mocht er niet uit om een sigaretje te roken. Na enige tijd kwam de chef naar buiten en moest alles weer open en werd de toilettas weer uitgebreid aan een studie onderworpen. 

Mijn slaappillen. Waarom had ik die ? En waarom zoveel ? Ik had twee strips van elk 8 van die dingen. Die zitten altijd in mijn toilettas voor in het vliegtuig. Probeer dat maar eens uit te leggen aan een Rus met sterren op zijn schouders, indrukwekkende insignes op hun borst, een stuurse blik op het gezicht en weinig begrip van engels. Niet aan beginnen. Is alles wat ik jullie kan aanraden.

This, tap tap op mijn strips, there ! Terwijl hij op de vuilnisbak wees die een eindje verderop stond. Geen keus. Daar ga je geen punt van maken. En in de vuilnisbak gingen ze. Slapeloze nachten heb ik er van :-) Maar we konden gaan.
Eindelijk na een uur kunnen we verder en gaan de slagbomen open.

Oh nee, nog niet. Weer een mevrouw die om de paspoorten vraagt.

Dan gaat de laatste slagboom open en maken we wat snelheid.

Prima weg. Uitnodigend :-)

We hebben ons toch maar aan de snelheidslimiet gehouden.

Dan volgen bomen, bomen en nog eens bomen. Kan geen boom meer zien zo langzamerhand.

Een hek om de bomen heen ??

Vincent zag ook dat er camera's bij stonden op de paaltjes. De conspiracy was geboren. Wat zit er achter het hek daar in die bomen? Wij veronderstellen dat het is vanwege de onderzeeboot -basis (wat een woord) die verder noordelijk aan de kusten ligt maar het kan ook zijn dat Vlad hier wat anders geheim houdt. Om problemen en onnodige vragen te voorkomen zijn we niet gaan kijken. 

Zapolyarny. Een grauwe en vervallen stad.

En dan volgen weer kilometers bomen. 

En een Rus die ons inhaalt, wijst en zit te gebaren. Een paar honderd meter verderop gaat hij langs de kant staan tot we voorbij rijden. Om vervolgens om te draaien. Tesla-fan denk ik. In een afgetrapte Lada. 

Pardon ? 'Maak je me nou dan' zou Loetje zeggen.

Opeens was daar over de brug een boom. Midden op de weg. Slagboom met militair. Paspoort laten zien, uitstappen en klep open. Achterklep want hij had denk ik niet door dat Tesla's ook een opbergvak onder de voorklep hebben.

Maar we mochten verder.

Opvallend veel gedenkstenen en memorials voor de Soviet helden uit de Great Patriotic War. 

Weer een gedenksteen aan de kant van de weg.

Maar verder is het ongeveer het beeld van onderstaande foto.

Bomen, bomen en nog eens bomen.

Dan het dorp Sputnik. Trainingscentrum voor militairen en nog anderen denk ik :-)

Een echt aantrekkelijk gezicht is het niet zo vanaf de weg.

Let op de vlag :-) Huh ????

Dan, u raad het al, na nog meer bomen.

Murmansk !

DE Vin-video !

Slalom over de brug om de schokdempers en banden te sparen.

Omdat de Tesla navigatie geen sjoege meer gaf en de telefoon wel werkte maar de data nog trager was als de trekkers op de weg waren we overgeleverd aan de screendumps die we als voorzorgsmaatregel hadden genomen.

We zijn maar 1 keer fout gereden :-)


Bij het inchecken werden we herkent :-) Jullie zijn de Hollanders die zoveel vragen hadden gesteld over het laden. Ja, dat zijn wij :-)

We kregen een kaartje mee. Maar het was een beetje onduidelijk hoe en wat. Er moest een la open waar wat kaartjes met post-itjes erop in lagen en we kregen er een mee. 'I hope this will work'. Encouraging :-/

Buiten aangekomen werden we aangesproken door een wat oudere man met een papier. Dat moesten we tekenen. Uh ? Wat, waarvoor ? 

De beste man sprak geen woord engels maar duwde een bord met het papier onder mijn neus. En een gebaar van de handtekening.

Weer terug naar binnen. Uitleg. 
Dit was voor het parkeren.

Duidelijk toch ! Parkeergeld.

Mij was verteld dat dit een bedrag was voor het laden. 4 Euro. Maar goed de beste man kreeg zijn handtekening en vertrok weer naar zijn hokje aan de andere kant van het parkeerveldje. Met nog wel de indicatie, middels uitgebreide gebaren dat ik mijn auto een kwart slag moest draaien.

Afijn, terug naar het laden. Kabel gepakt. In de auto gestoken. Geen klepje dat open gaat nadat we het kaartje voor de lezer hebben gehouden. WTF :-/

Terug naar binnen. La open en nog meer kaartjes. Geef ze allemaal maar mee dan probeer ik ze allemaal :-)

Het tweede kaartje werkte. Pffff. 
En gratis ! Althans bij de hotelprijs inbegrepen :-/

Blije gezichten alom :-)

En we laden !

Na onze zooi op de kamer te hebben gebracht weer naar buiten om naar het Aloshya beeld te gaan. Opgericht ter nagedachtenis van gevallen soldaten, zeelui en vliegeniers. The Great Patriotic War is de Russische omschrijving van WWII. 

Murmansk by night ! 

De Sluiper-T bij Aloshya, Murmansk

Het lang verwachte filmpje van Vin the video artist.

Kijkend naar het westen (?)

35 meter hoog en solid beton.

En natuurlijk ff een toeristenfoto !

Met de onvermijdelijke 'eternal frame'. Het is 23:45 :-)

Aloshya : Great Patriotic War Memorial

Met de midzomernachtzon.

Vin is een lange vent maar Alyosha is 35 meter hoog :-)

De lucht boven Murmansk om kwart voor twaalf s'nachts !

En weer terug naar het hotel.

Murmansk by nightlight :-) 23:55 !

Voor het naar bed gaan nog ff wat foto's gemaakt van de zon. Volstrekt normaal natuurlijk :-)

00:00 hours 

01:00 hours

En vanuit onze hotel kamer.

01:00 hours

07:00 hours.

Skaidi - Kirkenes - Murmansk.

Wat een dag !

En nacht ... of was het toch ook dag :-)







 --- 27 (en een beetje 28) -6-19 ---