Dag 8 : Murmansk - Rovaniemi | 28-6-19

Leaving the Russian sector....

and happy to be able to :-)

In Rusland begint en eindigt het met papierwerk. Uitchecken uit het hotel was eenvoudig genoeg en de receptioniste was zo attent te vragen of we onze paspoorten hadden teruggekregen. Zou wat zijn om die te vergeten en dan na 241 km bij de grens te staan :-/ 

Dan was er nog 1 formaliteit en dat waren de exit papieren.

Rekening & The document you might need to leave the country  :-)

Please take this document that you might need to leave the country. Serieus ! Ja, neem de rekening en deze papieren maar mee want ze kunnen er om vragen. Ordner niet meegenomen... stom. Het mapje wat we wel hadden met alle papier voor de auto zat nog niet vol :-) We konden op pad.

De Lenin hebben we helaas niet kunnen bezoeken. Want het openbare leven begint blijkbaar pas om 11 uur. Ook de souvenir shop in het hotel ging pas om 11 uur open. En de eerste nucleair aangedreven ijsbreker die in Murmansk aan de kade ligt en is opengesteld voor het publiek gaat pas om twaalf uur open. Da's te laat voor ons. 

We moesten het dus doen met de matryoshka in de lobby.

Met lichte tegenzin :-)

Auto nog waar we hem achterlieten. Alles nog intact :-)

Check :-)

Afkoppelen. Pasjes weer inleveren en ging het toch bijna mis bij het verlaten van de parkeerplaats. Knipper uit naar rechts en dan toch maar rechtdoor. Russen en auto's. Het blijft een opmerkelijke combinatie.

Prachtig weer in een grauwe en sombere stad die wordt gedomineerd door kool, kolen-aanvoer, overslag en distributie. Eindeloze rijen met wagons en vrachtauto's op de kade die vol lag met kolenschepen.

En twee straten van ons hotel zag je dit.

En geen filter te bekennen. 

Zuidwaarts richting Kola en Tuloma.

Een echte Volga. Vroeger voor de upperclass. Nu niet meer :-/

Kleur in de grijze grauwheid. Maar welke precies ?

Helaas was ik net te laat en te druk met opletten om op tijd mijn camera te activeren maar de schildering op een eerder gebouw in deze rij had nog de originele rode CCCP met sikkel tekening op het gebouw. Ongelofelijk eigenlijk. Bijna 30 jaar na het uiteenvallen van de sovjet unie (1991) nog steeds zichtbare uitingen in het straatbeeld.

Bij het Alyosha monument. 

Kola. Ik denk dat het van kolen komt. Die waren er in overvloed. En zichtbaar.

Wederom een brug over de Kola river (Kola Bay) waarvan je denkt; houdt'ie het of houdt'ie ut niet ? 40 km per uur anders gaan je banden er aan. Linksaf achter de vrachtwagen aan. Raja-Joosseppi, Finland 241 km.

Beetje afstand houden maar gelet op wat er aan uitstoot onder vandaan kwam.

Daar hebben we een tijdje achter gehangen want inhalen is spelen met je leven. Helaas geen Ake en Gisli snelheden :-)

So far all good :-) 

Het was weer boring met al die bomen maar in ieder geval een redelijke weg. Ik kondigde optimistisch aan dat we wel om half 1 in Finland zouden zijn. Ik had te vroeg gejuicht.

Alexy, die met hoge snelheid voor kwam stuiven.

En zowaar het werd nog beter :-)

Alleen de lijnen ontbreken maat verder zou iedere Amerikaanse staat jaloers zijn.

En het bleef een tijdje heerlijk zoeven over het spiksplinternieuwe asfalt.

We kregen een Noorwegen ervaring en de snelheid ging omhoog. Nou niet denken dat het heel hard ging. Van 75 naar 95/100. Rendieren houden zich niet aan landsgrenzen heb ik begrepen.

Rara wie er meebetalen.

Het tweede signaal was de asfalteer ploeg waar we ons langs moesten wringen over nog warm asfalt. 

En toe reden we op dit :-(

Met 25 km/h maakt je je nog zorgen over de bouten en moeren.

En het werd nog erger !

Daar hebben we geen foto's van want ik had m'n handen vol met sturen en Vin hield alles vast wat hij vast kon houden. 

We reden we ongeveer een kwartier over opengebroken wegen en het gruis van kapot gemalen asfalt van de oude weg. Max snelheid 15 km/h.

Dat was het moment dat ik me flink zorgen begon te maken. Over mijn vullingen, de auto en de aankomsttijd in Finland. 

Een ding was geen zorg. Dat het donker zou worden :-)

Dat zou echt een drama zijn geworden. Decimeters diepe pot-holes in de weg. Zelfs met de auto suspension op de hoogste stand (nice feature van de Tesla) zat je nog met je onderkant op het 'wegdek'.

Russian roulette (met je ophanging) on a Russian route zogezegd.

Een kwartier is dan heeeeeeel lang.

Daarna was de weg iets beter en haalden we snelheden van 40-60 km/h. Ook dan is 100 km best wel ver.

Wederom een slagboom. Huh het is nog 100 km naar de grens ?

Een hokje, een man met militaire kleding en een blaffende hond zonder. Maar wel Russisch denk ik. Blaffen honden anders in Rusland ? Het is een vraag die bij je opkomt als je door de ... jawel .. bossen rijdt.

Passports ! 

Even nog Vincent streng aankijken.

OK you can go. En hij tilde de slagboom op.

95 kilometer asfalt, bomen en 2 auto's. Een tegenligger en een die ons inhaalde. Waaghals !

Oh ja en heuvels en bochten. 


Dan de volgende slagboom. Met hek deze keer. En een herhaling van wat we al hadden ervaren alleen dan zonder blaffende hond.

En weer verder.

Slagboom, hokje, mevrouw in uniform. U kent het verhaal inmiddels.

De hekken waren iets hoger maar ook met prikkeldraad en er was een serieus hok wat even verderop stond. Op naar het kantoor.

Een stuurs kijkende Rus geleide ons naar binnen en na afgeven van ons paspoort en kentekenbewijs blafte hij "declaration !".

Ik begreep eerst niet waar hij het over had dus ging hij het herhalen. "Declaration" 

Toen viel het kwartje. Ik had een papier ingevuld en meegekregen van de mevrouw bij de Noorse grens over mijn auto. Toen ik het overhandigde begon de beste man omstandig op het papier staan wijzen waar inderdaad het woord declaration op stond. Hij keek me aan alsof in de grootste onnozele hals was die hij ooit gezien had. Natuurlijk betwijfel ik dat ten zeerste want het is niet mijn indruk dat de intellectuelen in Rusland er voor kiezen bij de overheid gaan werken bij de grensbewakingsafdeling. En dan zeker niet die in Raja-Jooseppi. Er liep in dat kantoor minimaal een nog grotere onbenul rond. 

Ja, je moet ook de motorinhoud opgeven :-) 

Maar gelukkig maakte men geen punt van het feit dat niet het hele formulier was ingevuld. Wellicht dat de sticker de uitleg geeft.

Afijn. Met papier vertrok de man naar een kantoor en konden wij studie maken van de bewakers die om onze Tesla heen sprongen, door de raampjes gluurden en e.e.a met elkaar bespraken. Nee het was niet druk bij de grenspost dus 'no harm done'. 

Na een kwartier kregen we ons paspoort en kenteken terug en konden we naar het volgende loket. Weer in de papieren kijken, in de computer kijken, ons nog eens streng aankijken en na 5-10 lange minuten het stempel laten vallen. Volgende loket.

Buiten gekomen kregen we instructie dat alles open moest. Overal werd uitgebreid gekeken. Met drie man sterk. Maar het was duidelijk dat ze meer naar de auto keken dan wat er in de kofferbak lag. 

Mister, Tesla presentation. Huh wat bedoel je ? Yes, Tesla presentation. Uh ??? 
Wat uitleg gegeven in het engels aan een Rus die overduidelijk geen engels sprak. Maar ach, beter dan dat ze door je tas of erger nog toilettas heen gaan spitten. Het scherm maakte duidelijk indruk en ook de lege ruimte onder de voorklep vonden ze intrigerend. Niet dat ik het idee had dat ze zich zo'n auto konden veroorloven maar ik voelde met net een Tesla-verkoper :-)

Na een onsuccesvolle salespitch mochten we gaan. :-)

De Finse douane ging wat makkelijker. De man informeerde nog wel even waar we vandaan kwamen. Welcome to Finland. Met een glimlach.

Pffff we zijn weer in de geciviliseerde wereld met normale wegen, enigszins begrijpelijk regels en iets minder slagbomen. Die blauwe vlag met sterren zie je dan in een heel ander licht, zeg maar.

Maar nog steeds met heel veel bomen. En nog steeds heel weinig levende wezens afgezien van het eenzame rendier aan de kant van de weg.

Op naar de eerste laadpaal. Ivano Airport. Daar zou iets staan.

Gratis laden op Italo Airport in Finland.

Helaas was alles dicht. Ook de balie waar je zou kunnen (of moeten betalen)  voor de parkeerplaats en eventueel het laden. Dat was niet helemaal duidelijk. De lader starte gewoon op en overal stonden borden dat je moest betalen voor het parkeren bij de service balie. 

Het werkte en we kregen 17 kW.

Maar ook geen koffie. En ik had in de laatste twee dagen nog geen fatsoenlijke bak koffie op. Dat was wel een tegenvaller. Maar goed, gelukkig hadden we spullen mee. Dus aan het werk. 

Dus zelf maar koffie gezet.

En na 3 uur en 35 minuten voldoende geladen om Rovaniemi te halen en dus weer op pad. Ja, inderdaad. Bomen, bomen en nog eens bomen. Ik kan geen boom meer zien. Geen echte en geen slagbomen :-/

En een speciale video van V-jay Vin.

Koffie, fanta en chips gekocht in Vuotso. Hier hadden we kunnen laden maar dat was dank zij de gratis lader van Ivalo Airport niet nodig.

Rendier pizza ! Erg lekker.

Gegeten in Sodankyla. En daarna weer door.

Weinig opmerkelijks. U weet het inmiddels.

Toen was daar opeens een vier baans weg met zeer brede vluchtstroken. Over een lengte van 2 tot 3 kilometer was de weg effectief 6 banen breed.

Startbaan of landingsbaan. V2 bijna bereikt maar hij wilde niet opstijgen :-)

Het was niet opeens gigantisch druk of zo. Evenveel bomen (of eigenlijk iets minder) en evenveel Finnen. Onze speculatie is dat het een alternatieve functie heeft die militair moet zijn. Google Maps laat weinig zien. Wel is het gebied westelijk van de rivier vager als dat ernaast. 

Onderstaande foto is net voor we Rovaniemi inreden. Wel bijzonder die regenboog.

En het hotel en onze destination charger. Again free-of-charge :-) Nou ja, die zit natuurlijk in de kamerprijs. Iedereen betaald een beetje mee aan onze 'gratis' laden denk ik. 

In ieder geval een beter straat beeld.

En de lader aan de achterkant.

Gereserveerd :-)

En speciaal voor Foke. Wat een mooie boomkorven :-)

Rovaniemi goes Marimekko !

Ze claimden zelfs de arctic design capital te zijn. En ik geloof het graag. Heel veel design winkeltjes met mooie spullen.  

Zoals jullie hebben gemerkt de laatste twee dagen weinig data. Het was een beetje veel om zo snel te verwerken en onze app miste ook wat info. Omdat Tesla niet wilde communiceren toen we in Rusland waren ook geen data. 

Dat levert de volgende plaatjes op.

De app haakte af toen we buiten Noors telecom bereik waren.

Na een kilometer of 40-50 in Finland pakt de app de data weer op. Toen hebben we een soft reset gedaan van de auto.

En na de laadsessie gaat het weer normaal verder.

 --- 28-6-19 ---